van 
Compassie en iets voor een ander over hebben.
Ik hoor de laatste tijd vaker mensen in mijn omgeving, negatief doen over vluchtelingen, negatief doen over dat er geld word ingezameld voor het buitenland.
Maar ook hoor ik mensen roepen dat ze alleen nog aan hun zelf gaan denken.
Maar dat is nou juist het probleem dat er teveel mensen alleen aan zichzelf denken en te weinig compassie voor anderen hebben.
Als wij nou eens met zijn allen compassie zouden hebben en eens iets voor een ander zouden doen dan zou de wereld een stukje mooier worden, het hoeft niet heel groot te zijn, het kan ook iets heel kleins zijn bijvoorbeeld iemand die het moeilijk heeft een lief kaartje sturen, even boodschappen halen voor de buurvrouw die slecht ter been is, of vrijwilligers werk voor een goed doel, het kan ook een donatie van een paar euro zijn of iemand proberen te steunen die het moeilijk heeft, want nogmaals het hoeft niet percee heel groots te zijn. Ik heb ook mensen in mijn leven gehad, die mij juist door hun compassie en kleine gebaren door moeilijke tijden hebben heen getrokken.
Degene die mij een berichtje op Facebook stuurde toen ik er helemaal door heen zat en er min of meer voor zorgde dat ik weer wat hoop kreeg en daarmee heeft behoed voor een grote fout.
Degene die mij een compliment geeft over mijn blog en schrijf talent.
Degene die mij een compliment geeft over de stappen die ik maak in mijn proces.
De vriendin die altijd achter mij is blijven staan en me is blijven steunen Ookal was het voor haar ook niet altijd makkelijk.
Een vriendin die mij opving na een zelfmoord poging.
De hulp chat waar ik geholpen werd door vrijwilligers.
De mensen die mij het gevoel geven welkom te zijn zoals de mensen van de zorgboerderij waar ik loop.
De mensen die voor mij klaar staan, en naar mij en mijn verhaal willen luisteren.
De vriendin van mijn overleden moeder die mij als kind 6 weken mee op vakantie nam.
De vriendin die mij spontaan vraagt om bij haar te komen logeren, en die niet wil dat ik alleen zit met oud en nieuw.
De hulpverlener die zelfs ook al is het geen hulpverlener meer van mij toch nog de moeite neemt om contact met mij te hebben en om mijn blog te lezen.
De jeugd vriendinnetjes die ondanks dat ik ze een hele tijd niet meer heb gezien of heb gesproken toch weer als vanouds een vriendin voor me zijn.
Degene die toch nog een beetje zich over mij ontfermde als kind toen dit thuis niet gebeurde.
Degene die wist dat ik graag een kat wou, en een hele leuke lieve kat tegen kwam in haar omgeving en aan mij dacht.
De mensen waarvan ik weet dat ik daar altijd welkom ben.
De mensen waar ik mocht logeren toen ik even geen onderdak had.
Degene die mij op kwam halen met de auto uit een onveilige situatie terwijl ze zelf nog een drukke dag voor de boeg had met haar zoon.
De spullen die ik kreeg van mensen omdat ik simpelweg heel weinig geld had, en ik toch me huis in moest richten.
De mensen die ik altijd kan bellen als er iets is.
De collega's die er altijd voor mij waren toen ik het moeilijk had.
Dat cadeautje of kaartje in de brievenbus precies op het juiste moment.
Dat Lieve berichtje op Facebook wat ik kreeg van een vriendin.
De tips die ik kreeg en steun die ik kreeg van een lotgenootje over mijn naamsverandering.
Allemaal dingen die met compassie en liefde te maken hebben en iets doen voor je medemens.
En wat voor mij allemaal stuk voor stuk bijzondere en fijne gebaren zijn geweest, wat me allemaal toch echt een beter gevoel heeft gegeven.
Allemaal hele mooie gebaren, van mensen in mijn leven.
Kleine dingen die het verschil kunnen maken.
Zelf heb ik gister geholpen in Heerlen voor Serious Reguest en dat gaf me een goed gevoel, ook al waren we met ander half uur al klaar, het voelde goed om iets voor een ander te doen.
Met kerst avond ga ik helpen in het call center van het rode kruis telefoontjes aan nemen van mensen die willen doneren. Omdat ik het belangrijk vind om iets voor een ander te doen. Dat heeft altijd al in me gezeten.
En eigenlijk vind ik het heel bijzonder, dat ondanks alles wat mij is overkomen en aangedaan, ondanks wat er in mij is beschadigt ik toch nog compassie kan voelen voor de medemens en toch nog graag iets wil betekenen voor een ander.
Dat ondanks hoe moeilijk ik het nu nog heb met mijn eigen proces nog iets kan betekenen voor een ander.
En daar heeft mijn droom ook iets mee te maken met compassie en graag iets voor een ander willen betekenen, namelijk later zelf een aantal pleegkinderen op kunnen vangen om ze zo toch nog een beetje een fijne jeugd te kunnen bieden, met veiligheid en liefde en stabiliteit 3 dingen wat ze vaak hebben moeten missen in het gezin van herkomst.
En wat betreft het vluchtelingen en geld aan het buitenland verhaal:
Stel je eens voor als jij in een dergelijke situatie terecht komt en het in Nederland zou gebeuren, zou je het dan niet heel fijn vinden als andere landen je helpen en of opvangen?
Ik denk dat je het dan heel erg zou waarderen wat anderen voor je doen om te helpen.
Die mensen uit conflict gebieden hebben er immers niet om gevraagd om de oorlog of om hongersnood oid. Het zijn onschuldige mensen die het overkomt en het kan ons ook zo een keer overkomen dat wij hulp nodig hebben van andere landen.
Hoe fijn is het dan, dat wij hulp zouden krijgen van een ander land.
Compassie en iets voor je medemens doen kan dus behoorlijk het verschil maken.
En ik vind het belangrijk om iets voor een ander te doen ondanks eigen problemen.
Laten we met zijn allen de wereld een stukje mooier proberen te maken.
BRON: onthecht.wordpress.com
