Lotgenotencontact voor seksueel, psychisch en/of fysiek misbruikte personen

Om reacties te verkrijgen op jouw berichten, raden wij aan om ook op berichten van anderen te reageren om zodoende je aanwezigheid op het forum kenbaar te maken!
Nederland Heelt

X (Twitter)

LEDEN IN HET NIEUWS

In het kader van het nieuwe vooronderzoek naar mishandeling van kinderen in tehuizen en pleegzorg door commissie Micha de Winter hebben wij een playlist gemaakt van videos waarop leden interviews geven over misbruik en mishandeling, deze zijn nog steeds actueel en kunnen als steunbewijs dienen voor anderen !
Bekijk HIER alle berichten in deze categorie

GASTBLOGS

  • Reageren

Klacht mbt het handelen van de Nederlandse Overheid ivm onderzoek naar seksueel misbruik en mishandeling

Margriet
Margriet

Klacht mbt het handelen van de Nederlandse Overheid ivm onderzoek naar seksueel misbruik en mishandeling Vip31110

Registratiedatum : 06-08-13
Reputatie : 31
Aantal berichten : 9
Punten : 4213

Klacht mbt het handelen van de Nederlandse Overheid ivm onderzoek naar seksueel misbruik en mishandeling Empty Klacht mbt het handelen van de Nederlandse Overheid ivm onderzoek naar seksueel misbruik en mishandeling

Bericht van Margriet do 13 jul 2017, 20:52

Van:
Mevrouw  M. Biemans-Sitton
RUITERCAMP 75
3992 BZ HOUTEN
NEDERLAND

Aan: Secretariaat
Palais de la Cour de Justice
Boulevard Konrad Adenauer
Kirchberg L-2925 Luxembourg
Luxembourg

Onderwerp: Klacht mbt het handelen van de Nederlandse Overheid ivm  onderzoek naar seksueel misbruik en mishandeling. Discriminatie en uitsluiting van ouderen bij onderzoek naar deze misdrijven  in opdracht van de Overheid.
 
Geachte dames/heren,

Op 21 maart 2017 ontving ik een reactie, op mijn schrijven aan het Nederlandse ministerie van Justitie, op mijn brief van 25 januari 2017. Ook deze brief was weer een klap in het gezicht van een kleine groepje nabestaanden van de tweede wereldoorlog. Er zijn inmiddels weer enkele maanden verstreken. Ik ben een van die overlevenden inmiddels  82 jaar.
Na lang aandringen en een gesprek kreeg ik uiteindelijk een antwoord van voormalig Minister van justitie Ivo Opstelten met betrekking tot het onderwerp seksueel misbruik en mishandeling van kinderen in het verleden Ik heb deze brieven indertijd naar zijn huisadres geschreven, omdat er vanuit zijn departement geen antwoord kwam.
Deze Minister heeft gezien zijn wanbeleid er voor gekozen zijn ontslag in te dienen. Ook de opvolger Minister Van der Steur voelde zich gedwongen ook voor deze weg te kiezen. De Staatssecretaris van Justitie de heer Teeven heeft ook voor deze weg gekozen.. de Nederlandse Staat heeft inmiddels diverse commissies in het leven geroepen die onderzoek dienden te doen naar seksueel misbruik onder de RK Kerk en instellingen van de RK Kerk waar kinderen werden ondergebracht. Ook werd er onderzoek gedaan naar seksueel misbruik en mishandeling kinderen aangedaan in staatsinrichtingen.

Deze commissies, waaronder die van Mevrouw Samson, kozen er niet voor om openheid te betrachten, maar het misbruik zoveel mogelijk af te dekken. Deze commissievoorzitter, die gezien mag worden als “de slager die het eigen vlees mocht keuren, gezien het gegeven dat zij in het bestuur zat van een instelling waar pupillen seksueel werden misbruikt, heeft mij bij de eerste bijeenkomst in Den Haag diep gekwetst! De manier hoe de lotgenoten/slachtoffers van onze groep werden afgewezen was meer dan schandalig. Ik heb daarop als antwoord gegeven: ,,Ik ben wel bejaard, maar mijn verdriet is niet verjaard." Bij deze eerste ontmoeting waren nog een aantal slachtoffers van voor 1940.

Er is, door de onderzoeken van de Commissie  Deetman en de Commissie Samson en nu ook weer bij het derde onderzoek van de Commissie de Winter, heel veel geld uitgegeven voor onderzoek en salarissen van de commissieleden. Er zijn nog honderden, zo niet duizenden slachtoffers, die niet gehoord zijn en niet geholpen worden. Waarom gaat dit zolang door? Waar zijn die miljoenen gebleven voor deze onderzoeken?

Wilt U weten hoe het voelt om afgewezen te worden? Ik verbleef zes jaar in een pleeggezin in het Nederlandse Simpelveld waar ik het een jaar goed heb gehad. In de navolgende twee jaar ben ik seksueel ben misbruikt door een tweede  mevrouw die ik “tante'' moest noemen. Vervolgens werd ik drie jaar zwaar mishandeld door een derde ,,tante'' en moest ik als kind als een soort “Assepoester” in het huishouden werken.
Wilt U weten hoe het voelt als je als vijfjarig kind door een vreemde man bij je moeder wordt weggehaald en met de trein naar Simpelveld wordt gebracht, naar een pleeggezin waar ik tot aan mijn 11de jaar moest blijven onder vreselijke omstandigheden! 
Op een dag werd ik  zo zwaar mishandeld dat ik ben weggelopen uit dit gezin. Ik werd  door de ouders van een vriendinnetje opgevangen en na het weekend naar het politie-bureau gebracht. Kort daarna werd  ik overgebracht naar Rotterdam.
Wilt u weten hoe het voelt als je als elf-jarige naar het politiebureau op de Coolsingel wordt gebracht, omdat men geen adres van je biologische moeder kon vinden?  Daar zit je dan als kind  en moet je twee nachten bij twee vrouwen in een cel slapen.

Ik was ook van mijn 12e tot mijn 17e jaar in een internaat. Wilt U weten hoe het voelt als je daar ook nog door een pater werd misbruikt.
Wilt U weten hoe het voelt om  opgeleid te worden om bij rijke mensen te gaan werken voor dag en nacht. Daar werd dan behoorlijk misbruik van gemaakt. Och je was toch maar een meisje van gescheiden ouders. Dus dacht de heer des huizes: ,,daar kan ik wel wat mee.''

Wilt U weten hoe het voelt, wanneer je hoort, dat twee van je broers zijn misbruikt door de Broeders van Zeven Smarten in het Laurentius-gesticht op de Binnenweg te Rotterdam. Zij hebben daar hun hele leven zwaar onder geleden. Zij wilden ná deze verschrikkelijke ervaringen geen vrouw en dus ook geen kinderen, bang dat die hetzelfde zouden kunnen overkomen als zij  hadden moeten meemaken. Mijn jongste broer was verslaafd aan gokken en is na een triest en eenzaam leven op 63-jarige leeftijd aan longkanker overleden.
Weet U hoe het voelt als je op zijn sterfbed hoort, dat hij seksueel is misbruikt door deze R.K. broeders. Mijn oudste broer is op 67-jarige leeftijd door een verkeersongeluk omgekomen.
Wilt U weten hoe het voelt, als je dan kort daarvoor hoort, dat hij seksueel is misbruikt.? 
Wilt U weten hoe het voelt, wanneer een goede vriend, ook een slachtoffer van geweld en misbruik, je belt en zegt dat een ander slachtoffer van misbruik zegt: ,,Ik ga me voor de trein gooien, want ik kan het niet meer aan.'' Dit gebeurde in het Nederlandse Nieuwegein! 
Wilt U weten hoeveel slachtoffers zich van het leven beroofd hebben door de mishandelingen in R.K.-instellingen en pleeggezinnen?

Wilt U weten hoe het voelt voor een slachtoffer van vóór 1945, als er  op radio en TV wordt medegedeeld, dat iedereen, die een slachtoffer is van seksueel misbruik en geweld  binnen de RK Kerk en haar instellingen zich moet melden bij de Commissie Deetman.
Weet U hoe het voelt in de wetenschap dat heel veel slachtoffers nooit zijn geholpen.
De heer George Berben, een vriend van ons, vecht al veertig jaar voor zijn recht. Hij is de schrijver van het boek ,,Kind van de rekening, een verboden bestaan.'' Wij hebben samen met hem en nog andere lotgenoten in april 2014 een Petitie aangeboden aan de vaste kamercommissie van Justitie. We hadden een “zogenaamd “ aandachtig gehoor, maar ondanks beloften van deze Nederlandse parlementariërs nooit meer iets van hen gehoord.

Op 17 november 2016 is de heer De Winter, de voorzitter van de derde onderzoekcommissie naar seksueel misbruik in staatsinstellingen etc. persoonlijk bij ons in Houten “op gesprek” geweest. Dit  gesprek heeft drie-en-een-half uur geduurd. Ik heb hem mijn levensverhaal verteld. Ook dat wij door de Voogdijraad ,Pro Juventute', dus namens de overheid, bij onze moeder zijn weggehaald. Daarop kregen we van hem te horen, dat dit gebeurde tijdens de Tweede wereldoorlog. Deze commissie voorzitter stelde, mede namens Minister van Justitie van der Steur vast, dat destijds de Duitsers verantwoordelijk waren voor de handhaving van de Wet in Nederland en de Nederlandse Staat dus niet verantwoordelijk was voor het gevoerde beleid. Hoe kun je het als overheid verzinnen.
 
Wilt U weten hoe het voelt, als  de overheid voor mij en de kleine groep andere slachtoffers, misschien nog twintig a dertig overlevenden, niets wil doen. Wij zijn namelijk al lang dood voor jullie. Want wij stonden onder het gezag van de Duitsers. Wie kan dat zo verzinnen? 
Waarom kreeg  “De zwarte weduwe'' van Rost van Tonningen vanaf 1945 tot haar dood in 2007 het weduwen-pensioen behorende bij het weduwen-pensioen van een parlementslid. Rost van Tonningen was een oorlogsmisdadiger, waardoor vele onschuldige mensen het leven hebben verloren. Hoeveel andere oorlogsmisdadigers hebben ook van riant pensioen mogen genieten? Voor ons, onschuldige kinderen, slachtoffers van seksueel misbruik en mishandeling vóór, tijdens en ná de tweede wereldoorlog, is er geen erkenning door de Nederlandse staat. Dit kan niet, dit mag niet, dit is discriminatie!

Wilt U weten hoe het voelt, dat wij, de overlevenden, die niet erkend worden, niet meetellen, omdat wij te oud zijn ook nog worden gediscrimineerd. Discriminatie is toch bij artikel 1 van de Nederlandse Grondwet verboden? 

Gelukkig heb ik een lieve en goede man, waar ik al 59 jaar mee getrouwd ben. We hebben heb ook een fijn gezin met drie volwassen kinderen. Daar heb ik samen met mijn man alle liefde en zorg aan kunnen geven waardoor er ook weer drie fijne gezinnen aan de maatschappij zijn gegeven. 

Echter mijn verdriet en het onbegrijpelijke onrecht, mij aangedaan door de Nederlandse Overheid, omdat er geen of veel te weinig controle op ons kwetsbare kinderen is geweest, zit wel heel diep in mijn ziel gegrift. Nooit in mijn lange leven zijn de nachtmerries met betrekking tot het gepleegde seksueel misbruik en de mishandelingen verdwenen.
Wij zijn diep, heel diep gekwetst, door de oproep om ons te melden bij de diverse onderzoekcommissies, te beginnen bij de Commissie Deetman en te eindigen bij de commissie de Winter, maar tenslotte zijn we altijd afgewezen.

Weet U hoe het voelt als je uiteindelijk wordt uitgenodigd bij een zitting van “Het Schadefonds Geweldsmisdrijven'' en daar op een schandelijke manier wordt behandeld en afgewezen. Mijn dochter, die meegegaan was, zei: “Mijnheer wat U nu doet, is voor mijn moeder bijna nog erger, als hetgeen haar als kind is overkomen.''


Wilt U weten hoe het voelt, nu de laatste tijd regelmatig op de TV te horen is hoe het seksuele misbruik in alle geledingen binnen de Nederlandse samenleving naar boven komt?  Volwassen mensen hebben er jaren over gedaan om te trachten het misbruik naar buiten te brengen. Nederland had destijds zelfs een minister van Justitie die getracht heeft een wet door het parlement te krijgen waarbij volwassenen in de gelegenheid werden gesteld om straffeloos seks te mogen hebben met kinderen beneden de 16 jaar!    

De voorzitter van de Commissie de Winter, de pedagoog prof. Dr. de Winter, wil in 2018 zijn eindrapport presenteren. Daarmee zal het niet klaar zijn. Want kindermishandeling en- misbruik is van alle tijden.                                                                                                                In Nederland worden jaarlijks meer dan 150.000 kinderen slachtoffer van seksueel misbruik en fysieke en psychische mishandeling. Waarbij we nu ook, helaas, de kindbruidjes'' moeten noemen. Dit met dank aan het gedoogbeleid van de Staatssecretaris van Justitie Dijkhoff.

Daarom klaagt ondergetekende, de Nederlandse Staat aan voor het feit dat ze als kind zonder gerechtvaardigde redenen uit huis geplaatst is, seksueel is misbruikt, mishandeld en verwaarloosd en dat daarop geen toezicht was door de daarvoor in het leven geroepen instanties. Ook aan nazorg heeft het altijd ontbroken en de Staat der Nederlanden wil daarvoor niet de verantwoording nemen. Decennia lang heeft de Staat der Nederlanden met alle mogelijke middelen getracht seksueel misbruik en mishandeling van kinderen die onder haar zorg vielen in de doofpot te stoppen!


Met de meeste hoogachting,

Margriet Biemans-Sitton

  • Reageren

Het is nu zo 06 okt 2024, 05:45