#zeghet omdat het nodig is
Ik had besloten niet mee te doen met #zeghet. Ik was moe, ik had vorige week al een stukje geplaatst over hoe elke grens die een man overgaat er één te veel is, en een jaar geleden schreef ik een column voor Radio 1 waarin ik victim blaming aan de kaak stelde. Afgelopen maandag toen de hashtag #zeghet werd gelanceerd, had ik de energie niet om te zoeken naar mijn ervaringen en ik besloot: ik heb genoeg gedaan met dit onderwerp, laat de anderen nu maar even.
Maar gisteren tijdens het kijken van het item over #zeghet bij Pauw viel het muntje ineens: niemand praat hier graag over. Niemand denkt: goh, ik ga eens even lekker oprakelen wat er zoal voor viezigheid is gepasseerd in mijn leven. Niemand heeft zin om zichzelf voor het oog der natie bloot te geven over zo’n onderwerp. Dat is juist het probleem. Juist mensen zoals ik, die het taboe graag willen doorbreken, kunnen het zich niet veroorloven om te zwijgen als er eindelijk wordt geluisterd. Dus ik moet wel.
Ik ben een klassiek slachtoffer van seksueel misbruik en seksuele intimidatie: ik heb mezelf altijd dom en naïef gevonden, en mede daarom heb ik er heel weinig over gesproken. Nog steeds verklaart dat deels mijn huiver om erover te praten. Sterker: ik heb de meeste van die gebeurtenissen als kale verhalen opgeslagen, zonder emotie, zonder dat ik me nu nog kan herinneren hoe bang, verdrietig of kwaad ik toen was. Waarschijnlijk omdat ik er destijds alles aan deed om uit de categorie ‘aanstellers’ te blijven.
Ook deel ik de huiver die Sunny Bergman beschrijft in haar column deze week: ‘Ik schaam me dus voor mijn eigen negatieve seksuele ervaringen. Want – zo luidt mijn innerlijke redenering – andere vrouwen hebben dit niet meegemaakt. Ik wás nu eenmaal losjes en promiscue, de meeste vrouwen gaan niet zomaar met wildvreemde mannen mee.’ Welnu, Sunny, dat gevoel heb ik dus ook, en dat gevoel hebben vermoedelijk velen met ons.
Daarom een opsomming. Om de ernst aan te geven. De frequentie. De variatie. Het ondermijnende.
Wat? verkrachting
Waar? Portugal
Hoe oud was ik? 14
Wat gebeurde er?
Mijn vakantievriendje was een jaar of zes ouder dan ik, we liepen al een dag of tien hand in hand, we zoenden op het strand en ik had al een paar keer duidelijk gemaakt dat ik niet toe was aan meer dan wat gezoen en gefriemel. Dat leek geen probleem. Na een dag of tien ging ik met hem naar huis om wat op te halen, hij deed de deur achter mij op slot, ging beyond friemelen, trok mijn broek naar mijn knieën en stortte zich met zijn volle gewicht met mij op de bank. Ik zei meermaals ‘no’, probeerde me te ontworstelen, maar werd zogenaamd liefhebbend de mond gesnoerd en dieper in de bank gedrukt. In mijn hoofd tolde alles: ik was verliefd op hem, wilde hem niet teleurstellen, wist dat ik hem moest slaan, maar deed het niet. Liet het toen maar gebeuren en wilde zodra hij van mij af klom naar huis, maar de deur was op slot. Toen hij met de huissleutels naar de deur kwam lopen, vroeg hij zachtjes: zal ik je naar huis brengen? Ik vond dat zo lief dat ik de volgende dag nog de moeite heb genomen om naar het café te gaan waar hij werkte om te zeggen dat ik het uitmaakte. ‘No problem’, zei hij.
Wat? overvallen op straat
Waar? Amsterdam
Hoe oud was ik? 18
Wat gebeurde er?
Ik fietste om een uur of acht ’s avonds via de Vrolikstraat en de Wibautstraat naar een feestje, met in mijn ene hand een fles wijn met een plastic zak eromheen en in de andere mijn fietsstuur. Het was donker. Plotseling hoorde ik hollende voetstappen, ik keek achter me, zag een schim en voelde mijn fiets vertragen: er hing iemand aan mijn bagagedrager. Ik schold wat, probeerde door te fietsen, maar voelde langzaam mijn fiets kantelen, ik verloor mijn evenwicht en viel. De jongen trok mij onder mijn fiets vandaan en begon mij aan mijn schouders van straat te slepen, ik schreeuwde en worstelde. Ik slingerde de hand met de fles wijn zijn kant uit, voelde hoe hij losliet, en hoorde hoe hij wegrende. Met bonkend hart ben ik doorgefietst naar het feestje. De volgende dag heb ik aangifte gedaan en vervolgens vierhonderd verdachte mannen moeten bekijken (ik herkende hem niet). Daarna ben ik met de politie naar de plaats des onheils gegaan, waar een bosje struiken was waar tal van handtasjes, vieze boekjes en matrasjes lagen. De gemeente heeft de maanden erna die bosjes verwijderd.
Wat? naar een bos gebracht tijdens het liften
Waar? Brussel
Hoe oud was ik? 17
Wat gebeurde er?
We gingen van Amsterdam naar Brussel liften, drie zeventienjarige meisjes. Het was winter en we waren niet voor het donker op de plaats van bestemming. Het laatste stuk kregen we een lift van een man die snijbloemen ging afleveren bij een distributiecentrum. We mochten met zijn drieën voorin zijn busje. Of we het erg vonden om aan de rand van de stad afgezet te vonden? Nee, dat vonden we niet erg, we waren blij met elke lift die we kregen. Toen hij een tijdje later zijn handrem krakend aantrok, zag ik in het licht van de koplampen alleen maar bomen. Ik voelde nattigheid en inderdaad: hij pakte de vriendin die het dichtste bij hem zat bij haar arm en begon met zijn andere hand aan haar riem te sjorren. Ik zat bij de deur, gooide die open en sprong eruit en trok de vriendin naast me mee. Ook de vriendin die in zijn greep zat, wist zich te ontworstelen, maar moest haar spullen nog zien te pakken. Wij hielden de man af, zij pakte haar spullen en vervolgens zijn we weggehold, de duisternis in. Uiteindelijk hebben we een uur door een donker bos gedwaald, alvorens iets van bewoonde wereld tegen te komen.
Wat? gedrogeerd
Waar? Amsterdam
Hoe oud was ik? 20
Wat gebeurde er?
Ik ging eten bij iemand met wie ik een avond lang had geluld in het café waar ik werkte. De man was redelijk gespreksgezelschap en een knappe vent, dus ik verwachtte wel iets van de avond. Hoe het precies in zijn werk ging, kun je hier lezen, maar kort gezegd was het best gezellig, totdat de man zichzelf ging drogeren. Hij bood mij voortdurend lijntjes en pilletjes aan, maar ik weigerde en beperkte me tot wat bier. Tijdens de avond zocht ik nog wel mee naar een xtc-pil die hij zei kwijt te zijn. Toen de man zelf langzaam onaanspreekbaar werd, wilde ik vertrekken. Terwijl ik mijn jas zocht, merkte ik dat mijn vingers tintelden, er een warme gloed over mijn rug trok en ik onverklaarbare vlinders in mijn buik had. Toen wist ik waar die xtc-pil was gebleven. De man in kwestie was in een diepe slaap, en ik verliet volkomen van de wereld zijn huis. Vermoedelijk was dat niet zoals hij het bedacht had.
Wat? verkracht in slaap
Om herleidbare info te voorkomen, laat ik leeftijd en locatie in het midden.
Wat gebeurde er?
Ik werd wakker uit een droom over seks. Tenminste dat dacht ik: in werkelijkheid was iemand me echt aan het penetreren. Ik knipperde met mijn ogen, herkende de vriend van een huisgenoot, vloekte, duwde hem van mij af, stuurde hem mijn kamer uit en kon wekenlang niet bevatten wat er was gebeurd. De persoon in kwestie heeft later sorry gezegd. Vermoedelijk heb ik geantwoord dat het niet erg was.
Wat? tongzoen van schoonfamilie
Om herleidbare info te voorkomen, laat ik leeftijd en locatie in het midden.
Wat gebeurde er?
We waren met zijn tweeën, de woonkamer was verder leeg. De andere gasten waren naar het toilet, of even iets uit de auto pakken. Ik zat met een glas wijn de maaltijd te verwerken in een luie leunstoel, toen hij plotseling voorover boog en zijn tong in mijn mond stak. Ik schrok me een hoedje, duwde hem weg en vertrok direct naar mijn slaapkamer. Het familielid bleef met zijn vrouw logeren in de logeerkamer. Ik loog dat ik me niet zo lekker voelde en ben de hele avond weggebleven. Midden in de nacht maakte ik mijn partner wakker, ik vertelde het relaas. Mijn partner ging verhaal halen en de dader ontkende. Wel sloop hij later die nacht op kousenvoeten het huis uit. Met zijn vrouw.
Dit is slechts een greep uit de ervaringen. Ik heb een beroerd geheugen en de gave om Oostindisch te onthouden, bovendien is er zo’n enorme hoeveelheid van kleinere gevallen van seksuele intimidatie waaruit ik zou kunnen kiezen, dat ik heb besloten om het hierbij te laten. Het moet geen dagtaak worden.
Het is belangrijk om te vermelden dat ik hier allemaal redelijk ongeschonden uit ben gekomen. Ik heb dus niet veel van jullie nodig: geen aandacht, geen bevestiging, geen medelijden en geen harten onder de riem. Wat ik jullie wel vraag, is om mee te helpen het maatschappelijk bewustzijn te vergroten en het taboe te doorbreken.
BRON: maartjeluif.com
Ik had besloten niet mee te doen met #zeghet. Ik was moe, ik had vorige week al een stukje geplaatst over hoe elke grens die een man overgaat er één te veel is, en een jaar geleden schreef ik een column voor Radio 1 waarin ik victim blaming aan de kaak stelde. Afgelopen maandag toen de hashtag #zeghet werd gelanceerd, had ik de energie niet om te zoeken naar mijn ervaringen en ik besloot: ik heb genoeg gedaan met dit onderwerp, laat de anderen nu maar even.
Maar gisteren tijdens het kijken van het item over #zeghet bij Pauw viel het muntje ineens: niemand praat hier graag over. Niemand denkt: goh, ik ga eens even lekker oprakelen wat er zoal voor viezigheid is gepasseerd in mijn leven. Niemand heeft zin om zichzelf voor het oog der natie bloot te geven over zo’n onderwerp. Dat is juist het probleem. Juist mensen zoals ik, die het taboe graag willen doorbreken, kunnen het zich niet veroorloven om te zwijgen als er eindelijk wordt geluisterd. Dus ik moet wel.
Ik ben een klassiek slachtoffer van seksueel misbruik en seksuele intimidatie: ik heb mezelf altijd dom en naïef gevonden, en mede daarom heb ik er heel weinig over gesproken. Nog steeds verklaart dat deels mijn huiver om erover te praten. Sterker: ik heb de meeste van die gebeurtenissen als kale verhalen opgeslagen, zonder emotie, zonder dat ik me nu nog kan herinneren hoe bang, verdrietig of kwaad ik toen was. Waarschijnlijk omdat ik er destijds alles aan deed om uit de categorie ‘aanstellers’ te blijven.
Ook deel ik de huiver die Sunny Bergman beschrijft in haar column deze week: ‘Ik schaam me dus voor mijn eigen negatieve seksuele ervaringen. Want – zo luidt mijn innerlijke redenering – andere vrouwen hebben dit niet meegemaakt. Ik wás nu eenmaal losjes en promiscue, de meeste vrouwen gaan niet zomaar met wildvreemde mannen mee.’ Welnu, Sunny, dat gevoel heb ik dus ook, en dat gevoel hebben vermoedelijk velen met ons.
Daarom een opsomming. Om de ernst aan te geven. De frequentie. De variatie. Het ondermijnende.
Wat? verkrachting
Waar? Portugal
Hoe oud was ik? 14
Wat gebeurde er?
Mijn vakantievriendje was een jaar of zes ouder dan ik, we liepen al een dag of tien hand in hand, we zoenden op het strand en ik had al een paar keer duidelijk gemaakt dat ik niet toe was aan meer dan wat gezoen en gefriemel. Dat leek geen probleem. Na een dag of tien ging ik met hem naar huis om wat op te halen, hij deed de deur achter mij op slot, ging beyond friemelen, trok mijn broek naar mijn knieën en stortte zich met zijn volle gewicht met mij op de bank. Ik zei meermaals ‘no’, probeerde me te ontworstelen, maar werd zogenaamd liefhebbend de mond gesnoerd en dieper in de bank gedrukt. In mijn hoofd tolde alles: ik was verliefd op hem, wilde hem niet teleurstellen, wist dat ik hem moest slaan, maar deed het niet. Liet het toen maar gebeuren en wilde zodra hij van mij af klom naar huis, maar de deur was op slot. Toen hij met de huissleutels naar de deur kwam lopen, vroeg hij zachtjes: zal ik je naar huis brengen? Ik vond dat zo lief dat ik de volgende dag nog de moeite heb genomen om naar het café te gaan waar hij werkte om te zeggen dat ik het uitmaakte. ‘No problem’, zei hij.
Wat? overvallen op straat
Waar? Amsterdam
Hoe oud was ik? 18
Wat gebeurde er?
Ik fietste om een uur of acht ’s avonds via de Vrolikstraat en de Wibautstraat naar een feestje, met in mijn ene hand een fles wijn met een plastic zak eromheen en in de andere mijn fietsstuur. Het was donker. Plotseling hoorde ik hollende voetstappen, ik keek achter me, zag een schim en voelde mijn fiets vertragen: er hing iemand aan mijn bagagedrager. Ik schold wat, probeerde door te fietsen, maar voelde langzaam mijn fiets kantelen, ik verloor mijn evenwicht en viel. De jongen trok mij onder mijn fiets vandaan en begon mij aan mijn schouders van straat te slepen, ik schreeuwde en worstelde. Ik slingerde de hand met de fles wijn zijn kant uit, voelde hoe hij losliet, en hoorde hoe hij wegrende. Met bonkend hart ben ik doorgefietst naar het feestje. De volgende dag heb ik aangifte gedaan en vervolgens vierhonderd verdachte mannen moeten bekijken (ik herkende hem niet). Daarna ben ik met de politie naar de plaats des onheils gegaan, waar een bosje struiken was waar tal van handtasjes, vieze boekjes en matrasjes lagen. De gemeente heeft de maanden erna die bosjes verwijderd.
Wat? naar een bos gebracht tijdens het liften
Waar? Brussel
Hoe oud was ik? 17
Wat gebeurde er?
We gingen van Amsterdam naar Brussel liften, drie zeventienjarige meisjes. Het was winter en we waren niet voor het donker op de plaats van bestemming. Het laatste stuk kregen we een lift van een man die snijbloemen ging afleveren bij een distributiecentrum. We mochten met zijn drieën voorin zijn busje. Of we het erg vonden om aan de rand van de stad afgezet te vonden? Nee, dat vonden we niet erg, we waren blij met elke lift die we kregen. Toen hij een tijdje later zijn handrem krakend aantrok, zag ik in het licht van de koplampen alleen maar bomen. Ik voelde nattigheid en inderdaad: hij pakte de vriendin die het dichtste bij hem zat bij haar arm en begon met zijn andere hand aan haar riem te sjorren. Ik zat bij de deur, gooide die open en sprong eruit en trok de vriendin naast me mee. Ook de vriendin die in zijn greep zat, wist zich te ontworstelen, maar moest haar spullen nog zien te pakken. Wij hielden de man af, zij pakte haar spullen en vervolgens zijn we weggehold, de duisternis in. Uiteindelijk hebben we een uur door een donker bos gedwaald, alvorens iets van bewoonde wereld tegen te komen.
Wat? gedrogeerd
Waar? Amsterdam
Hoe oud was ik? 20
Wat gebeurde er?
Ik ging eten bij iemand met wie ik een avond lang had geluld in het café waar ik werkte. De man was redelijk gespreksgezelschap en een knappe vent, dus ik verwachtte wel iets van de avond. Hoe het precies in zijn werk ging, kun je hier lezen, maar kort gezegd was het best gezellig, totdat de man zichzelf ging drogeren. Hij bood mij voortdurend lijntjes en pilletjes aan, maar ik weigerde en beperkte me tot wat bier. Tijdens de avond zocht ik nog wel mee naar een xtc-pil die hij zei kwijt te zijn. Toen de man zelf langzaam onaanspreekbaar werd, wilde ik vertrekken. Terwijl ik mijn jas zocht, merkte ik dat mijn vingers tintelden, er een warme gloed over mijn rug trok en ik onverklaarbare vlinders in mijn buik had. Toen wist ik waar die xtc-pil was gebleven. De man in kwestie was in een diepe slaap, en ik verliet volkomen van de wereld zijn huis. Vermoedelijk was dat niet zoals hij het bedacht had.
Wat? verkracht in slaap
Om herleidbare info te voorkomen, laat ik leeftijd en locatie in het midden.
Wat gebeurde er?
Ik werd wakker uit een droom over seks. Tenminste dat dacht ik: in werkelijkheid was iemand me echt aan het penetreren. Ik knipperde met mijn ogen, herkende de vriend van een huisgenoot, vloekte, duwde hem van mij af, stuurde hem mijn kamer uit en kon wekenlang niet bevatten wat er was gebeurd. De persoon in kwestie heeft later sorry gezegd. Vermoedelijk heb ik geantwoord dat het niet erg was.
Wat? tongzoen van schoonfamilie
Om herleidbare info te voorkomen, laat ik leeftijd en locatie in het midden.
Wat gebeurde er?
We waren met zijn tweeën, de woonkamer was verder leeg. De andere gasten waren naar het toilet, of even iets uit de auto pakken. Ik zat met een glas wijn de maaltijd te verwerken in een luie leunstoel, toen hij plotseling voorover boog en zijn tong in mijn mond stak. Ik schrok me een hoedje, duwde hem weg en vertrok direct naar mijn slaapkamer. Het familielid bleef met zijn vrouw logeren in de logeerkamer. Ik loog dat ik me niet zo lekker voelde en ben de hele avond weggebleven. Midden in de nacht maakte ik mijn partner wakker, ik vertelde het relaas. Mijn partner ging verhaal halen en de dader ontkende. Wel sloop hij later die nacht op kousenvoeten het huis uit. Met zijn vrouw.
Dit is slechts een greep uit de ervaringen. Ik heb een beroerd geheugen en de gave om Oostindisch te onthouden, bovendien is er zo’n enorme hoeveelheid van kleinere gevallen van seksuele intimidatie waaruit ik zou kunnen kiezen, dat ik heb besloten om het hierbij te laten. Het moet geen dagtaak worden.
Het is belangrijk om te vermelden dat ik hier allemaal redelijk ongeschonden uit ben gekomen. Ik heb dus niet veel van jullie nodig: geen aandacht, geen bevestiging, geen medelijden en geen harten onder de riem. Wat ik jullie wel vraag, is om mee te helpen het maatschappelijk bewustzijn te vergroten en het taboe te doorbreken.
BRON: maartjeluif.com