afspraak RvdK

Morgen heb ik een afspraak bij de Raad voor de Kinderbescherming. Deze keer op uitnodiging van de Raad zelf.
Zoals gewoonlijk in dit soort situaties slaat de paniek weer toe.
Gelukkig heeft mijn dochter spontaan aangeboden om mee te gaan, dat geeft toch iets van vertrouwen en rust, als ik er over nadenk.

De vorige keer, zo;n driekwart jaar geleden, ben ik daar samen met iemand van Slachtoffer in Beeld geweest. Het gesprek toen heeft niet opgeleverd wat ik ervan verwacht had.

Ik wil nl graag erkenning dat de Raad gefaald heeft met de daarbij behorende excuses.

Wat is het ergste van mijn jeugd? Wat heeft mij het meest beschadigd?
Dat was niet het seksueel misbruik of de klappen, de straffen, de vernederingen, de opsluiting op een zolderkamer.
Nee, wat mij het meest beschadigd heeft is dat er NIEMAND voor mij was. Dat niemand voor mij opkwam, Niemand mij troostte, beschermde of gewoon maar eens lief of aardig voor mij was.

Hoe hard en pijnlijk is het dan dat ik jaren na dato tot de ontdekking moet komen dat mijn familie wel degelijk alles in het werk gesteld heeft om voor mij en mijn broer en zus te kunnen zorgen. Dat zij wel degelijk consequent bij de Raad aan de bel getrokken hebben, maar gewoon afgeserveerd werden tot een contact verbod aan toe.

Had ik dat als kind geweten dan had dat een wereld van verschil voor mij gemaakt hebben. Nu is dat contact nooit meer hersteld. Zelfs het contact met mijn broer en zus is er nooit meer geweest.

Zo dat moest even uit mijn systeem, nu maar het gesprek van morgen afwachten. Afwachten of de Raad erkennen gefaald te hebben en met excuses komt.

Goed dat je het even van je af hebt geschreven Trijntje !!
Ik ben ook zeer benieuwd wat morgen de uitkomst zal zijn en ben blij dat jij je dochter als morele support bij je hebt !
Ik wens je veel sterkte toe 

Soms heb je van die mensen die het woordje "sorry", of woorden van gelijke strekking, niet over hun lippen kunnen krijgen.
De directeur van de RvdK Rotterdam is zo iemand.
In eerste instantie probeerde hij de kinderrechter en jeugdzorg als verantwoordelijke aan te merken.
Uiteindelijk en duidelijk schoorvoetend erkende hij dan wel dat de RvdK het niet goed gedaan heeft en verantwoordelijk is. Niet echt duidelijk en hij heeft het ook niet willen herhalen; hij verwees dan terug naar zijn eerdere woorden zonder ze te willen herhalen.

Perplex was ik toen we het in het fouten maken in zijn algemeenheid hadden, dat ieder mens fouten maakt, hij reageerde met een hoofdschudden en zei: "Ik sta het niet toe".
Volgens mij ben je dan niet van deze wereld: iedereen maakt fouten en inderdaad niemand wil fouten maken, maar het gebeurd. Zeg dan op zijn minst "sorry". Maar ja dat is niet zijn sterkste kant, hé.

Het is jammer dat hij niet echt ruiterlijk en duidelijk  erkent dat de RvdK gefaald heeft, het vanuit zijn tenen moest komen, hij heeft het dan toch wel gezegd, meer zal ik er bij deze man niet uit kunnen halen.

Dan nog even een compliment naar mijn dochter. Ik ben blij dat ze meegegaan is. het is voor haar natuurlijk ook belastend. Ik was wel een beetje bang dat ik door haar aanwezigheid misschien toch belemmerd zou worden in hetgeen ik wilde zeggen, juist omdat ze mijn dochter is, maar daar is niets van gebleken. Door haar houding heb ik vrij en open het gesprek kunnen voeren.

Het is prachtig dat je in het bijzijn van je dochter open en vrij hebt kunnen spreken Trijntje 

En al is het niet veel, toch een kleine triomf voor jou dat je een erkenning van fouten uit de directeur van de RvK hebt weten te sleuren, al was het dan slechts éénmalig !! Gezegd is gezegd !!!