Nooit een kans gehad

Nooit een kans gehad

In mij schreeuwt een heel klein meisje,
Nog geen 2 jaar is ze
Ze heeft nooit een kans gehad
Geboren voor haar moeder
Gebruikt door haar vader
Zo klein nog
Ze heeft nooit kind kunnen zijn
Al probeerde ze dat zo
Grote lasten op haar schouders
Geen grenzen waren er
Ze was er om te geven
En als ze niet wilde, werd ze genomen
Een meisje dat ze niet kende
Ze werd onzichtbaar
Diep weggestopt
Voor haarzelf en de hele wereld
Ze toonde iedereen wat van haar werd verwacht
Andere kinderen lachten en scholden haar uit
Nog meer pijn en onbegrepen zijn
Nee, dat kleine meisje
Heeft nooit een kans gehad
Ik wil haar die kans nu geven
Maar dat is een lange weg
Stap voor stap
Ik kom eraan!

Zo triest, maar toch heel mooi geschreven @Mariel22 

Mag dit gedeeld worden ?

Helaas voelt het nu even zo. Steeds weer een kinddeel van mezelf dat naar boven komt om te helen. 

Je mag het delen. 

Liefs,
Mariël

Mooi geschreven Mariel.
Heel herkenbaar ook.

Heel veel sterkte en succes met deze nieuwe weg/stap.

Trijntje

Dag Mariel,
Heel herkenbaar. Mooi gedicht, waarin  heel veel van je is te lezen...
Dank je wel voor het delen! 

Fepijn

Trijntje en Fepijn dank je voor jullie reactie. 

Liefs,
Mariël

Heel herkenbaar & wat ontzettend mooi geschreven! Het is zeker een lange weg, maar het is de moeite waard!

Liefs